Głóg

Głóg jest rodzajem z rodziny różowatych obejmującym do 1000 gatunków, z których 800 występuje w Ameryce, w ZSRR zaś — 39. Największe znaczenie lecznicze ma głóg szkarłatny Głóg szkarłatny jest dużym krzewem z purpurowo brązowymi, błyszczącymi pędami i twardymi, grubymi, prostymi cierniami długości 2,5—4 cm. Jest to najwytrzymalszy na mróz gatunek głogu, spotykany w europejskiej części ZSRR, lasostepowej i południowej częściach leśnej strefy Syberii oraz w Kazachstanie Wschodnim. Liście skrętoległe, ogonkowe, odwrotnie jajowate lub szerokoromboidalne, zaostrzone, o brzegach ząbkowanych, krótko omszone. Kwiaty drobne zebrane w gęste podbaldachy, o słabym, specyficznym zapachu.
Działek kielicha 5. Korona 5- -płatkowa, biała. Pręcików wie­le. Słupek z owocolist-ków. Kwitnienie w maju — czerwcu; owoce dojrzewają w sierpniu — wrześniu. Owoce o średnicy 6—8 mm (do 30 mm), jabłkowate, z 2—5 pestkami, krwistoczerwone, rzadziej bru-natnawe lub pomarańczowożółte, z miąższem mączystym, prawie kuliste lub elipsoidalne; smak kwaskowato-słodki. Pestki z boków silnie spłaszczone, dołkowane. Masa 1000 pestek (nasion) 17—26 g.
Głóg jest szeroko rozpowszechnionym krzewem ozdobnym. Twardego drewna używa się na wyroby tokarskie, korę i odwar — do barwienia tkanin na czerwono. Owoce głogu zawierają cukry (do 10%), kwasy organiczne (jabłkowy, krategusowy, cytrynowy, D-winowy i in.), garbniki, fitosteryny, flawonoidy, saponiny, gli­kozydy, karoten (do 0,5 mg%), cholinę, witaminę C (do 30 mg%) i in. Owoce smaży się w cukrze, sporządza z nich konfitury, kisie­le, namiastki kawy i herbaty. Mąkę z suszonych owoców dodaje się często do ciasta w celu otrzymania chleba o smaku owocowym. Kwiaty zawierają flawonoidy (hyperozyd, kwercetynę, witeksynę i olejek eteryczny).