Wpływ owocu kaliny na odporność organizmu

Kalina (Viburnum L.) jest rodzajem z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae Juss.), obejmującym około 200 gatunków, które rosną w rejonach umiarkowanych i tropikalnych. W ZSRR wystę¬puje 8 gatunków, a uprawia się 39. Najbardziej rozpowszechniona jest kalina koralowa (V. opulus L. = V. trilobum Marsh., 2n = 18), uprawiana w Ameryce Północnej i ZSRR. Rośnie dziko w strefie środkowej Związku Radzieckiego, na Ukrainie, Kaukazie i Syberii (z wyjątkiem Dalekiego Wschodu). Gatunek ten występuje w Pol¬sce, a ponadto jest sadzony.
Kalina koralowa jest krzewem do 5 m wysokości. Gałązki nagie. Kora młodych gałązek zielonkawoszara. Liście naprzeciwległe, dłoniaste, 3—5-klapowe, zatokowi ząbkowane, od spodu omszone, szare, jesienią czerwieniejące. Kwitnienie w maju — czerwcu, owocowanie w sierpniu — wrześniu. Kwiatostan baldachokształtny, luźny, z 6—8 szypułami. Kwiaty pięciopłatkowe, dwóch ty¬pów: brzeżne — białe, na szypułkach, płonne; środkowe — różowawo-białe, siedzące, znacznie mniejsze, obupłciowe. Pręcików 5, słupek z 3 znamionami.
Owoc pestkowcowaty, jagodokształtny, czerwony, błyszczący, o średnicy do 1 cm, cierpki i gorzkawy; po przemarznięciu owo¬ców gorzkawy posmak znika.
W ZSRR uprawia się kalinę koralową jako roślinę ozdobną. Najbardziej rozpowszechniona jest f. roseum (buldeneż) z kulistymi kwiatostanami średnicy 12—15 cm.
Kwaśne owoce kaliny, przypominające porzeczki, zawierają dużo pektyn, cukry, kwasy organiczne, garbniki, karoten, witaminy C i P (witaminy C jest więcej niż w owocach cytrusowych).Zawartość tych witamin w owocu dobrze wpływa na poprawę odporności organizmu.  Nasiona zawierają tłuszcz (do 21%). Spożywa się owoce surowe lub w postaci kompotu, kisielu, galaretki, marmolady, pastiły, nalewki i nadzienia do pierogów. Konserwuje się w cukrze lub zamraża. Sok służy do barwienia wielu produktów żywnościowych, a także do przyrządzania wódki „Palanga” i niskoalkoholowego napoju „Kalinka”. Kalina koralowa jest rośliną miododajną.
Pierwsze wzmianki o leczniczym znaczeniu kaliny znajdują się w „Zielnikach” z XVI w. Owoce kaliny wzmacniają, poprawiają
czynność serca, działają moczopędnie, są pomocne przy nerwicach, skurczach naczyń i nadciśnieniu. Korę kaliny zebraną wczesną wiosną, wysuszoną i zmieloną na proszek stosuje się jako środek tamujący krwawienie (głównie przy krwawieniach z macicy) oraz przeciwskurczowy w bolesnym miesiączkowaniu. Najczęściej prze-pisywana jest w postaci płynnego wyciągu *, rzadziej — odwaru.
Lecznictwo ludowe zaleca pić sok i odwar z owoców z miodem przy przeziębieniu, kaszlu, biegunkach, chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, zapaleniu okrężnicy, żylakach odbytu, krwawieniach wewnętrznych i z nosa. W przypadkach chorób skóry, wągrów i wrzodów stosuje się 10—20-procentowe roztwory soku owoców. Owoce z cukrem zalecane są osobom z nadciśnieniem. Sok łagodzi bóle przy astmie oskrzelowej i nadciśnieniu.
Odwar z korzeni jest środkiem przeciw skazie limfatycznej, drgawkom, histerii, bezsenności i astmie. Odwar z kwiatów poprawia trawienie i zalecany jest w bolesnych skurczach jelit oraz biegunce, a także jako środek wykrztuśny, napotny i pomocny w nie¬których chorobach kobiecych. Witaminowa herbata z owoców działa ogólnie wzmacniająco i uspokajająco. W weterynarii leczy się odwarami z kory choroby narządów oddechowych zwierząt.